حلم عسوول خالص

كنت عايشة الحياة ببساطة ومن غير تعقيدات بس مكنتش مرتاحة..

كنت دايما بقول حاسة ان فى حاجة ناقصة.. مكنتش عارفة احس بالسعادة رغم ان مفيش حاجة ناقصانى بس مش عارفة ليه كان بيجيلى الاحساس دا؟! وفجأة لاقيت الدنيا بتضحك لى..وبتقولى هو دا اللى كان ناقصك..

مكنتش مصدقة نفسى..كنت ببقى حاسة انى طايرة فوق السحاب ومحدش عارف يوصل ليا ابدا ابدا..

كنت بانام وانا مبسوطة واصحى وانا ابتسامتى على وشى كنت باسجد لربنا واقول :معقول يارب السعادة اللى انا حاسة بيها دى بجد وحقيقى ومش حلم؟؟

معقول يارب انا صاحية ومش نايمة؟؟

معقول يارب انت راض عنى اوى كدا؟؟!

وبعدين لاقيت ان فى مشاكل بتظهر ..بس كانت بتعدى بسرعة..وكنت

بقول لنفسى معلش..كل انسان فى الدنيا حياته لازم يمر فيها مشاكل

وصعوبات عشان يرجع يعديها ويتغلب عليها ويرجع يحس بالسعادة تانى

ويعرف انها نعمة من ربنا عليه لا تقدر بمال

وبعد كدا حسيت ان الطريق اتقفل..

ايه دا هو كل دا كان حلم؟؟!ايه دا انا رجعت للواقع..قالولى لاءة كل انسان هو اللى بيعمل الواقع بنفسه لنفسه

قلتلهم:اومال دا ايه بقى؟

هو كل دا حلم ياربى..انا كنت خايفة من الاول انه يكون حلم.. انا عاوزة اكمل نوم واكمل الحلم.. .